کارایی کشت مخلوط افزایشی ریحان و لوبیا چشم بلبلی در مقادیر مختلف کود نیتروژن و تأثیر آن بر جمعیت علف های هرز

به­منظور بررسی کشت مخلوط ریحان و لوبیا چشم­بلبلی، آزمایشی بصورت کرت­های دو بار خرد شده در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در دو سال زراعی 90-1389 در دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی ساری اجرا شد. کرت­های اصلی، کنترل و عدم کنترل علف های هرز در طول فصل، کرت­های فرعی، سطوح مختلف کود نیتروژن (0 ، 50  و100 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار) و کرت­های فرعی فرعی، کشت خالص لوبیا چشم­بلبلی و ریحان، و نسبت­های کشت افزایشی 25، 50 و 75 % ریحان بودند. در شرایط کنترل علف­های هرز، بالاترین عملکرد لوبیا چشم­بلبلی (685 کیلوگرم در هکتار) و عملکرد ماده خشک ریحان (430 کیلوگرم در هکتار)، بترتیب از سطوح کودی 50 و 100 کیلوگرم نیتروژن در هکتار و نسبت افزایشی 50 % ریحان بدست آمدند. حداکثر عملکرد ریحان (139 کیلوگرم در هکتار) در شرایط عدم کنترل علف های هرز، با دارا بودن بیشترین ضریب تهاجم (66/1) و ضریب رقابت (42/3) در تیمار نسبت 25 % و سطح کودی 100 کیلوگرم در هکتار بدست آمد. بیشترین کارایی استفاده از زمین (43/1) نیز از نسبت 50 % ریحان در شرایط کنترل علف های هرز و کمترین مقدار این شاخص (87/0) از نسبت 75 % ریحان بدون مصرف کود و عدم کنترل علف های هرز بدست آمد. در مجموع، لوبیا چشم­بلبلی در کشت مخلوط افزایشی با ریحان موجب کاهش جمعیت و زیست توده علف های هرز نسبت  به ریحان خالص (بدون کنترل) شد و افزایش کود نیتروژن موجب همپوشانی سریع تر گونه­های گیاهی در کشت مخلوط و کاهش علف های هرز گردید.